Czym się zajmujemy?

Terapia grupowa to forma psychoterapii, w której uczestniczy jednocześnie kilka osób, prowadzącymi są zazwyczaj terapeuta lub psycholog. W trakcie sesji grupowej uczestnicy dzielą się swoimi doświadczeniami, problemami i uczuciami, co pozwala im na wzajemne wsparcie, zrozumienie i naukę od innych osób z podobnymi trudnościami.

Terapia grupowa pomaga w budowaniu umiejętności społecznych, poprawia komunikację oraz umożliwia lepsze radzenie sobie z emocjami i stresem. Często stosuje się ją w leczeniu różnych zaburzeń psychicznych, takich jak depresja, lęki, uzależnienia czy problemy z relacjami międzyludzkimi. Dzięki interakcji z grupą pacjenci mogą lepiej rozumieć siebie i swoje problemy, a także czerpać z doświadczeń innych uczestników.

Terapia zajęciowa, inaczej nazywana terapią poprzez działanie, to forma rehabilitacji, której celem jest poprawa zdolności funkcjonowania pacjenta w codziennym życiu poprzez angażowanie go w różne aktywności. Może obejmować takie działania jak prace manualne, artystyczne, sportowe, gotowanie czy inne zajęcia praktyczne. Celem terapii zajęciowej jest nie tylko poprawa umiejętności fizycznych czy psychicznych, ale także zwiększenie samodzielności, pewności siebie oraz poczucia sensu w życiu.

Terapia ta jest często stosowana w leczeniu osób z zaburzeniami psychicznymi, fizycznymi lub neurologicznymi, które mają trudności z codziennym funkcjonowaniem. Poprzez uczestnictwo w odpowiednio dobranych zajęciach, pacjenci uczą się radzenia sobie z wyzwaniami, rozwijają nowe umiejętności oraz poprawiają swoją jakość życia.

Grupa wsparcia to forma spotkań, w których uczestniczą osoby zmagające się z podobnymi problemami lub wyzwaniami życiowymi, takimi jak choroba, uzależnienie, trudności psychiczne, czy inne kryzysy. Celem takich grup jest wymiana doświadczeń, wzajemna pomoc i emocjonalne wsparcie. Uczestnicy mogą otwarcie dzielić się swoimi uczuciami, obawami oraz sukcesami, co pozwala im na uzyskanie zrozumienia i inspiracji od osób przechodzących przez podobne sytuacje.

Grupy wsparcia mogą być prowadzone przez profesjonalistów, takich jak psychoterapeuci, ale często działają one również na zasadzie samopomocy, bez formalnego prowadzącego. Tego typu spotkania pomagają uczestnikom w przezwyciężaniu samotności, poprawie samopoczucia i nabywaniu nowych strategii radzenia sobie z trudnościami.

Trening kognitywny to forma terapii mająca na celu poprawę funkcji poznawczych, takich jak pamięć, uwaga, koncentracja, myślenie logiczne i rozwiązywanie problemów. Jest szczególnie przydatny dla osób, które doświadczają trudności w tych obszarach, np. z powodu starzenia się, chorób neurologicznych, urazów mózgu czy zaburzeń psychicznych, takich jak depresja czy schizofrenia.

Trening kognitywny może obejmować różnorodne ćwiczenia, gry i zadania, które stymulują mózg i pomagają w rozwijaniu zdolności poznawczych. Celem jest poprawa codziennego funkcjonowania, zwiększenie zdolności do koncentracji, lepsze radzenie sobie z wyzwaniami umysłowymi oraz poprawa ogólnej jakości życia. Treningi te są często dostosowywane do indywidualnych potrzeb pacjenta, a postępy są monitorowane przez specjalistów.

Filmoterapia, znana również jako cinematerapia, to forma terapii, która wykorzystuje filmy jako narzędzie do pracy nad emocjami, rozwojem osobistym i zrozumieniem własnych doświadczeń. W trakcie sesji terapeutycznych pacjenci oglądają filmy wybrane przez terapeutę, a następnie omawiają treść, postacie i tematy w nich poruszone, co pomaga w refleksji nad własnymi problemami i emocjami.

Filmy mogą pobudzać do rozmowy na trudne tematy, rozwijać empatię oraz pomagać w identyfikacji z bohaterami, co sprzyja lepszemu zrozumieniu siebie i innych. Filmoterapia jest stosowana w różnych kontekstach terapeutycznych, zarówno indywidualnie, jak i grupowo, i może wspierać leczenie takich zaburzeń jak depresja, lęki, problemy z relacjami czy zaburzenia osobowości.

Praca z ciałem to forma terapii, która integruje fizyczne i emocjonalne aspekty funkcjonowania człowieka, opierając się na założeniu, że ciało i umysł są ze sobą ściśle powiązane. W tego typu terapii wykorzystywane są różnorodne techniki, takie jak ćwiczenia oddechowe, relaksacyjne, techniki ruchowe, masaż terapeutyczny, czy praktyki oparte na uważności (mindfulness). Celem pracy z ciałem jest uwolnienie napięć fizycznych i emocjonalnych, lepsze zrozumienie własnych reakcji i emocji, a także odzyskanie równowagi psychofizycznej.

Terapia ta jest szczególnie pomocna dla osób, które doświadczają stresu, traumy, lęków czy zaburzeń psychosomatycznych. Praca z ciałem umożliwia pacjentowi nawiązanie głębszego kontaktu z własnym ciałem, co sprzyja regeneracji emocjonalnej i zwiększa świadomość własnych stanów psychicznych.

Mindfulness, czyli uważność, to praktyka skupiania się na bieżącej chwili, z pełną akceptacją i bez osądzania. Polega na świadomym kierowaniu uwagi na to, co dzieje się tu i teraz – na odczucia ciała, myśli, emocje czy otaczające dźwięki. Regularna praktyka mindfulness pomaga w redukcji stresu, poprawie koncentracji oraz lepszym radzeniu sobie z trudnymi emocjami i myślami.

Mindfulness znajduje zastosowanie zarówno w terapii, np. w leczeniu depresji, lęków czy zaburzeń odżywiania, jak i w codziennym życiu, pomagając w budowaniu wewnętrznego spokoju, odporności na stres oraz zwiększaniu świadomości siebie i otaczającego świata. Techniki mindfulness mogą obejmować medytację, ćwiczenia oddechowe, a także uważne wykonywanie codziennych czynności, takich jak jedzenie czy chodzenie.

Trening regulacji emocji to forma terapii, której celem jest nauka rozpoznawania, wyrażania i kontrolowania własnych emocji w sposób zdrowy i konstruktywny. Trening ten pomaga w rozwijaniu umiejętności radzenia sobie z silnymi emocjami, takimi jak gniew, lęk, smutek czy frustracja, oraz unikania reakcji impulsywnych i destrukcyjnych.

Podczas treningu pacjenci uczą się technik, które pomagają lepiej rozumieć swoje emocje, rozpoznawać wyzwalacze emocjonalne, a także skutecznie reagować na trudne sytuacje. Przykłady takich technik to ćwiczenia oddechowe, uważność (mindfulness), metody poznawcze do zmiany myślenia oraz strategie radzenia sobie ze stresem. Trening regulacji emocji jest szczególnie pomocny dla osób zmagających się z zaburzeniami osobowości, depresją, lękami czy problemami w relacjach międzyludzkich.

Trening poprawy samooceny i poczucia własnej wartości to forma terapii skoncentrowana na budowaniu pozytywnego obrazu siebie oraz zwiększaniu wiary we własne możliwości. Celem tego treningu jest pomoc osobom, które zmagają się z niską samooceną, niepewnością siebie lub negatywnym myśleniem o sobie. Praca nad samooceną pozwala na rozwinięcie większej pewności siebie, samoakceptacji oraz zdolności do skuteczniejszego radzenia sobie z wyzwaniami życiowymi.

W trakcie treningu uczestnicy uczą się rozpoznawania negatywnych przekonań o sobie, które wpływają na niskie poczucie własnej wartości, oraz zastępowania ich bardziej realistycznymi i pozytywnymi myślami. Ważnym elementem są również ćwiczenia wspierające rozwój umiejętności asertywności, dbania o swoje potrzeby oraz radzenia sobie z krytyką i porażkami. Trening może obejmować techniki poznawczo-behawioralne, ćwiczenia uważności oraz metody wzmacniania motywacji i rozwijania pozytywnych nawyków.

Kontakt ze sztuką jako forma terapii, znany również jako arteterapia, wykorzystuje różnorodne formy twórczej ekspresji – takie jak malowanie, rzeźbienie, rysowanie czy tworzenie kolaży – w celu wspierania zdrowia psychicznego i emocjonalnego. Poprzez twórcze działania osoby mogą wyrazić emocje, które trudno jest im nazwać słowami, co pomaga w zrozumieniu i przetwarzaniu trudnych przeżyć.

Terapia przez sztukę jest szczególnie skuteczna w pracy z osobami, które doświadczają lęków, depresji, traumy, a także z dziećmi lub osobami z zaburzeniami rozwojowymi. Proces tworzenia nie wymaga talentu artystycznego, ponieważ celem nie jest tworzenie dzieł sztuki, lecz eksploracja wewnętrznych przeżyć. Kontakt ze sztuką wspiera rozwój samoświadomości, pomaga w redukcji stresu, zwiększa poczucie kontroli nad emocjami i sprzyja rozwojowi kreatywności.

Psychoedukacja to proces przekazywania wiedzy i informacji na temat zdrowia psychicznego, zaburzeń psychicznych oraz sposobów radzenia sobie z nimi. Jej celem jest zwiększenie świadomości pacjentów i ich bliskich na temat objawów, przyczyn oraz metod leczenia zaburzeń, co pozwala lepiej zrozumieć własne trudności i aktywnie uczestniczyć w procesie terapeutycznym.

Psychoedukacja pomaga pacjentom rozwijać umiejętności potrzebne do radzenia sobie z problemami psychicznymi, poprawia komunikację z terapeutą oraz wzmacnia motywację do leczenia. Może obejmować zarówno indywidualne sesje, jak i zajęcia grupowe, gdzie uczestnicy dowiadują się o zdrowym stylu życia, technikach radzenia sobie ze stresem, roli wsparcia społecznego oraz znaczeniu regularnej terapii i leczenia farmakologicznego. Psychoedukacja jest szczególnie ważna w terapii osób cierpiących na przewlekłe zaburzenia, takie jak depresja, schizofrenia czy zaburzenia lękowe.

Praca z asystentem zdrowienia to forma wsparcia dla osób zmagających się z problemami psychicznymi, oferowana przez osoby, które same doświadczyły kryzysów zdrowia psychicznego i przeszły proces zdrowienia. Asystent zdrowienia to specjalista, który dzieli się swoim doświadczeniem oraz oferuje praktyczną i emocjonalną pomoc w procesie rekonwalescencji. Jego rolą jest wspieranie pacjentów w odzyskiwaniu samodzielności, budowaniu pewności siebie oraz radzeniu sobie z wyzwaniami codziennego życia.

Asystenci zdrowienia pomagają pacjentom zrozumieć, że zdrowienie jest możliwe, i wspierają ich w podejmowaniu kroków prowadzących do poprawy jakości życia. Praca z asystentem zdrowienia może obejmować wspólne opracowywanie planów działania, wyznaczanie celów, motywowanie do korzystania z dostępnych form wsparcia oraz rozwijanie umiejętności potrzebnych do radzenia sobie z trudnościami. Asystenci zdrowienia pełnią również rolę pośredników między pacjentem a systemem opieki zdrowotnej, pomagając pacjentom lepiej zrozumieć i nawigować przez proces leczenia.

Biblioterapia TO forma terapii, która wykorzystuje czytanie literatury – zarówno fikcyjnej, jak i edukacyjnej – jako narzędzie wspierające zdrowie psychiczne i emocjonalne. Celem biblioterapii jest pomoc osobom w zrozumieniu własnych przeżyć, rozwijaniu empatii, radzeniu sobie z trudnymi emocjami oraz znajdowaniu rozwiązań problemów poprzez refleksję nad treścią czytanych książek.

W trakcie biblioterapii pacjenci mogą czytać teksty indywidualnie lub w grupach, a następnie omawiać ich treść z terapeutą, który pomaga w interpretacji i zastosowaniu zawartych w nich lekcji w kontekście osobistych doświadczeń. Biblioterapia jest stosowana w różnych grupach wiekowych, zarówno u dzieci, jak i dorosłych, i może wspierać leczenie depresji, lęków, traum, a także rozwijać umiejętności społeczne i komunikacyjne. Książki mogą pełnić funkcję edukacyjną, dostarczając wiedzy o zdrowiu psychicznym, lub terapeutyczną, pomagając pacjentom zidentyfikować się z bohaterami i przetworzyć swoje emocje.

Praca z technikami projekcyjnymi to forma terapii, która polega na wykorzystaniu zadań twórczych lub interpretacyjnych, aby odkryć nieświadome myśli, uczucia i konflikty pacjenta. Techniki projekcyjne zakładają, że osoba, która interpretuje bodźce, takie jak obrazy, symbole, historie czy rysunki, w rzeczywistości projektuje na nie swoje wewnętrzne przeżycia, co umożliwia terapeucie wgląd w nieświadome aspekty jej psychiki.

Do najczęściej stosowanych technik projekcyjnych należą testy rysunkowe (np. rysunek drzewa lub osoby), test plam atramentowych Rorschacha czy test apercepcji tematycznej (TAT), gdzie pacjent tworzy opowieść na podstawie obrazów przedstawiających różne sytuacje. Techniki te są szczególnie użyteczne w pracy z osobami, które mają trudności z wyrażaniem swoich uczuć wprost, ponieważ pozwalają na odkrycie emocji i konfliktów w sposób pośredni.

Praca z technikami projekcyjnymi pomaga terapeutom lepiej zrozumieć wewnętrzne mechanizmy psychiczne pacjenta i dostarcza dodatkowych informacji, które mogą być trudne do uzyskania w bezpośrednich rozmowach. Często stosowana jest w psychoterapii psychoanalitycznej i psychodynamicznej, ale również w pracy z dziećmi, które łatwiej wyrażają swoje emocje poprzez rysunki lub historie niż słowami.